Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Negare non possum. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?
Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Pauca mutat vel plura sane; At iam decimum annum in spelunca iacet. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.
Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.
Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Explanetur igitur. Inquit, dasne adolescenti veniam? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.
Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.
An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Ratio quidem vestra sic cogit.
Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit.
Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? At hoc in eo M. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?
- Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset.
- Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
- Et adhuc quidem ita nobis progresso ratio est, ut ea duceretur omnis a prima commendatione naturae.
- Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;
Iam in altera philosophiae parte.
Duo Reges: constructio interrete. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.
- Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa;
- Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
- Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
- O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro.